اثر پانسمان هیدروژل پلی وینیل پایرولیدون بر بهبود زخم باز در موش صحرایی

مقدمه: برای سال ها ترکیب ها و روش های مختلف برای بهبود زخم مورد استفاده قرار گرفته که برخی مؤثر و تعدادی بدون تأثیر و حتی مضر بوده است. پانسمان های جدید مانند هیدروژل، نتایج قابل توجهی در ترمیم زخم نشان داده است. هیدروژل به دلیل شفافیت، تبادل گازهای تنفسی و آب، جذب ترشحات زخم، تنظیم دمای سطح زخم، جلوگیری از عوامل عفونت زا و تعویض آسان مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی اثر پانسمان هیدروژل پلی وینیل پیرولیدون بر درمان زخم ایجاد شده در موش صحرایی انجام شد. روش ها: 30 موش صحرایی با وزن 20 ± 230 گرم به صورت نیمه تصادفی به گروه های ده تایی شاهد، درمان با تتراسایکلین و درمان با هیدروژل تقسیم شدند. پس از بی هوشی و تراشیدن محل، از پوست پشت هر حیوان قطعه ای به ابعاد cm 1 x 1 برداشته شد. دوره ی درمان 21 روزه در نظر گرفته شد و اندازه گیری سطح زخم در روزهای 0، 7،10، 14،17 و 21 انجام گرفت. زخم ها در روزهای 7 و 14 نمونه برداری و بررسی هیستوپاتولوژیک شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و انجام آزمون anova ( analysis of variance ) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بهبود زخم در گروه هیدروژل در مقایسه با دو گروه دیگر به صورت معنی داری (05/0 > p) سریع تر و طول مدت ماندگاری اثر زخم و تغییر رنگ پوست در گروه هیدروژل نسبت به دو گروه دیگر به صورت معنی داری (05/0 > p) کمتر بود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که هیدروژل باعث تسریع در فرآیند ترمیم زخم می شود.